In 1992 ben ik mijn praktijk begonnen als Psychodrama therapeut en Psychosociaal therapeut. Gesteund door diverse opleidingen, waaronder een opleiding bij Elisabeth Kübler-Ross in Amerika.In 1996 is mijn boek “leren leven met verliezen” uitgekomen.In 1998 is de geaccrediteerde VTI-opleiding van start gegaan.In 2009 is mijn werkboek “Wat voor mens wil ik zijn?” uitgekomenDoor de jaren heen hebben wij de opleiding meer en meer in de breedte en diepte mogen ontwikkelen. We kunnen gerust stellen dat de opleiding staat als een huis.In rouw- en verliessituaties en andere persoonlijke processen komen we gevoelens tegen zoals ontkenning, verwarring, eenzaamheid, onbegrip, boosheid, angst, jaloezie en wanhoop.Over het algemeen hebben we niet goed geleerd om met deze pijnlijke gevoelens om te gaan. Het past ook steeds minder in de huidige tijdgeest waarin het oplossen van problemen en afdwingbaar geluk de norm lijken te zijn.Het lijkt er steeds meer op dat we iets verkeerd doen als het – door wat voor reden dan ook – niet zo goed met ons gaat. We zijn dan ook vaak geneigd “negatieve” gevoelens te ontkennen en te onderdrukken. We zien deze gevoelens als de vijand die zo snel mogelijk geëlimineerd moet worden. Dit terwijl deze gevoelens bij het mens-zijn horen en ons informatie geven hoe het met ons is gesteld en wat wij in donkere perioden voor onszelf kunnen betekenen. Pas door de erkenning en bewustwording van onze gevoelens kunnen we er verantwoordelijkheid voor nemen.
VTI-opleiding
(Verlies en Trauma Integratie)
In 1992 ben ik mijn praktijk begonnen als Psychodrama therapeut en Psychosociaal therapeut. Gesteund door diverse opleidingen, waaronder een opleiding bij Elisabeth Kübler-Ross in Amerika.In 1996 is mijn boek “leren leven met verliezen” uitgekomen.In 1998 is de geaccrediteerde VTI-opleiding van start gegaan.In 2009 is mijn werkboek “Wat voor mens wil ik zijn?” uitgekomenDoor de jaren heen hebben wij de opleiding meer en meer in de breedte en diepte mogen ontwikkelen. We kunnen gerust stellen dat de opleiding staat als een huis.In rouw- en verliessituaties en andere persoonlijke processen komen we gevoelens tegen zoals ontkenning, verwarring, eenzaamheid, onbegrip, boosheid, angst, jaloezie en wanhoop.Over het algemeen hebben we niet goed geleerd om met deze pijnlijke gevoelens om te gaan. Het past ook steeds minder in de huidige tijdgeest waarin het oplossen van problemen en afdwingbaar geluk de norm lijken te zijn.Het lijkt er steeds meer op dat we iets verkeerd doen als het – door wat voor reden dan ook – niet zo goed met ons gaat. We zijn dan ook vaak geneigd “negatieve” gevoelens te ontkennen en te onderdrukken. We zien deze gevoelens als de vijand die zo snel mogelijk geëlimineerd moet worden. Dit terwijl deze gevoelens bij het mens-zijn horen en ons informatie geven hoe het met ons is gesteld en wat wij in donkere perioden voor onszelf kunnen betekenen. Pas door de erkenning en bewustwording van onze gevoelens kunnen we er verantwoordelijkheid voor nemen.